همبستگی بین کیفیت زندگی کاری و تمایل به ترک خدمت: مطالعه ای در بین کارکنان مراکز بهداشت وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران

سابقه و هدف: کیفیت زندگی کاری یکی از عوامل مؤثر بر تمایل به ترک خدمت کارکنان است. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی بین کیفیت زندگی کاری با تمایل به ترک خدمت در بین کارکنان شاغل در مراکز بهداشت وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در شهر تهران انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه ی توصیفی- همبستگی، در سال 1392 در شهر تهران انجام شد. تمامی کارکنان ستادی مراکز بهداشت سه گانه شمیرانات، شرق و شمال تهران (185 نفر)، وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها یک پرسشنامه شامل 34 عبارت بود و برای تحلیل داده ها، از نرم افزار spss نسخه ی 21 استفاده شد. یافته ها: میانگین نمره ی کیفیت زندگی کاری، 7/2±5/0 و نمره ی تمایل به ترک خدمت 9/2±0/1 از 5 بود. بین کیفیت زندگی کاری و همه ی ابعاد آن با تمایل به ترک خدمت، یک همبستگی منفی معنی دار مشاهده شد (36/0- r، 001/0p<). قانون گرایی، یکپارچگی و انسجام، وابستگی اجتماعی، فرصت های رشد و ارتقا، و پرداخت منصفانه و کافی، رابطه ی منفی قوی تری با تمایل به ترک کار داشتند (001/0p<). محیط کاری ایمن و بهداشتی نیز کمترین میزان همبستگی منفی را با تمایل به ترک کار داشت. نتیجه گیری: یک همبستگی معکوس بین کیفیت زندگی کاری و تمایل به ترک کار وجود داشت. مدیریت سازمان می تواند با بهبود سطح کیفیت زندگی کاری کارکنان از طریق افزایش رضایتمندی کارکنان از سیاست ها و خط مشی های سازمانی، شرایط کار، فرصت های رشد و ارتقای برابر و نظام حقوق و دستمزد عادلانه، تمایل آنها به ترک کار و حرفه شان را کمتر کند.